Yýllar önce Halide Edip ADIVARýn bir romanýný okumuþtum. O romanda Karadenizli bir kahraman yer almaktaydý. Ateþten Gömlek adlý romanda vataný uðruna her þeyinden vazgeçen, canýný bu uðurda adamýþ bir tip yer almaktaydý. Halide Edip, Karadenizli bu kahramaný anlatýrken çok güzel ifadeler kullanmýþtý. Mesela Karadenizin hýrçýn dalgalarýnýn yetiþtirdiði cesur, yiðit bir kiþi þeklinde anlatýyordu. Gerçekten de bir Karadenizli olarak bu anlatým benim çok hoþuma gitmiþti.

Gerçekten de öyle deðil mi sevgili okurlarým? Hepimiz Karadenizin hýrçýn dalgalarýyla büyümedik mi? En azýndan hepimiz o çoþkuyu, o heyecaný hissetmiyor muyuz? Hatta az bile anlatmýþ Halide Edip. Bizi biz yapan sadece Karadeniz mi? Sularýmýz, türkülerimiz, horonlarýmýz, yemeklerimiz, daðlarýmýz, daðlarýmýzda yetiþen çiçeklerimiz, sevdalarýmýz, çoþkumuz, fýkralarýmýz, kara lahanalarýmýz ve daha neler neler&

Karadenizli olmak bir ayrýcalýk sebebidir bizim için. Büyük bir özelliktir. Önem sahibi olmaktýr. Bunu Karadenizden ayrýlýnca daha iyi anlarsýnýz. Hiç unutmam; askerde, her memleketten, her türlü insan yer almaktaydý. Ama Karadenizlillerin yeri bir baþkaydý. Ben Karadenizliyim dediðimde þöyle bir etrafýma toplanýp, herkes; Ya siz ne kadar vatansever insanlarsýnýz. Sizi çok takdir ediyoruz derlerdi. Ne mutlu bize tabi ki!

Azimlidir benim insaným. Çalýþkandýr. Her zaman daha iyiye ulaþmak için çalýþýr. Kýskançlýk bilmez. Baþkasýnýn malýna göz dikmek yerine çalýþýr daha iyisine sahip olur. Yeniliklere açýktýr. Dobradýr her þeyden önemlisi. Sözüne güvenilir. Eðlencelidir en keyiflisinden.

Bu denize, bu daðlara ve bu havaya alýþan bir insan, buralardan ayrýlýnca büyük bir bocalamaya düþer. Dümdüz bir ovada bile ufak da olsa bir yükselti arar. Yeþillik arar gözünün alabildiðince. Çýkýnca hafif bir tepeye masmavi Karadenizi arar. Ya da sularýný arar þýrýl þýrýl. Kültürünü arar. Giysilerini, yiyeceklerini arar. Zaten bu yüzden deðil midir ki, en zenginimiz ya da en uzak diyarlarda büyümüþ insanýmýz bile bu daðlara gelince, hemen yerel giysisini giyer, karnýný doyurur ve baþlar horona. Doktormuþ, mühendismiþ, bakanmýþ, iþ adamýymýþ falan hiç fark etmez. Hiçbir farký yoktur artýk kimsenin kimseden. Ýçinden geldiði gibi hareket eder herkes. En küçüðünden en yeteneksizine kadar herkes horondadýr artýk.

Vatanýna milletine sahip çýkar bu güzel insanlar. Hain çýkmaz aramýzdan. Bölücülük olmaz asla bizde. Zaten en güzel yanýmýzda bu deðil mi? Tamam. Biraz deli doludur Karadeniz insaný. Heyecanlýdýr. Damarlarý þendir. Bu yüzden saðýna soluna belli olmaz. Ama bu güzel ülkemizin, bu güzel vatanýn güzel insanlarýndandýr. Bir baþkadýr Karadeniz insaný.

Alýntýdýr...